رنج مجتمع آبرسانی چقاگلان شهرستان صحنه از آب آشامیدنی ناسالم / روستاهایی که روز به روز محروم تر می شوند

تامین آب شرب سالم در روستاها نه تنها تضمینی بر جلوگیری از بیماریهای عفونی است بلکه احترام به حقوق این افراد تلقی می شود و حال آنکه در برخی مناطق روستایی شهرستان صحنه مشکل آلودگی آبهای شرب دردسر ساز شده است.

بهره مندی از آب شرب سالم حق هر انسانی در دنیای امروز است،آبی که طبیعت در اختیار انسان قرار می دهد دارای املاح و احیانا موجودات ذره بینی مضری است که سازگار با سیستم بدن انسان نیست لذا برای قابل استفاده و شرب از موادی که آن را برای شرب ممکن سازد استفاده می شود که عدم استفاده از این مواد در آب شرب سبب بروز بیماریهایی خاص در افراد خواهد شد.

 

یکی از این مواد که املاح و میکروبهای مضر در آب را از نابود می کند کلر است که که در تمامی مناطق اعم از شهری و روستایی از آن برای سالم سازی آب شرب استفاده می شود.

 

آنچه مسلم است اینکه کلر زنی نامناسب و نا منظم و همچنین نابسامانی در انجام این عملیات سبب بروز بیماریها و احیانا مسمومیت های حاد خواهد شد، بنابراین انجام عملیات کلر زنی در مناطق مختلف که یکی از وظایف اصلی و مهم متولیان تامین آب شرب است تا آنجایی حائز اهمیت است که کوتاهی در انجام آن سلامت یک منطقه را به خطر می اندازد.

 

روستاهای حسین آباد ، قشلاق صید ناصر ، سفید چقاه از جمله مناطقی هستند که طی چند سال اخیر متاسفانه کلر باقی مانده آب شرب صفر می باشد که این امر سلامت افراد ساکن در آن را با خطر جدی و خسارات جبران ناپذیر مواجه کرده است.

 

همچنین مجتمع آب رسانی چقاگلان که توسط کارشناسان بهداشت و درمان شهرستان صحنه مورد بازرسی قرار گرفته حاکی از آن است که علاوه بر اینکه کلر آب آن صفر می باشد چندین مورد شکستگی لوله های آب شرب نیز به چشم می خورد.

 

اما آنچه در این میان ذکرش ضروری به نظر می رسد اینکه برخورداری از امکانات اولیه زندگی مانند راه، برق و آب‌سالم از حقوق ابتدایی شهروندان است و فرقی نمی‌کند که ساکن شهر باشند یا روستا.

 

اما چرا وقتی برای مشکلاتی مانند نبود شبکه آب شرب سالم در روستاهای غیربرخوردار، راه‌حلی مانند کلرزنی آب در نظر گرفته و افراد و سازمان‌هایی برای نظارت بر درستی اجرای آن تعیین می‌شوند، بازهم باید شاهد نابسامانی در تأمین همین حداقل‌ها باشیم؟